Ik heb geen vooropgezet plan bij het maken van een beeld. Ik vind het leuk om uit te gaan van “verlaten stenen”, stenen waar anderen aan zijn begonnen maar waar ze niet verder mee wilden of konden. Vervolgens is het voor mij dan de uitdaging “om er toch nog iets moois van te maken”. Je haalt eraf wat je zeker denkt te weten dat eraf moet (dat blijkt niet altijd het geval te zijn...), soms breekt er spontaan wat af (of het hele beeld doormidden...) en dan is er opnieuw de uitdaging “om er toch nog iets moois van te maken...”